Volgens een studie over de (work-out) beweging gewoontes van echtparen van middelbare leeftijd, beïnvloeden partners elkaars beweging (work-out)  gewoontes. De studie wees uit dat veranderingen in routine van de ene echtgenoot de neiging heeft om te worden overgenomen in de routine van de ander, de mate aangevend waarin ons bewegingsgedrag niet alleen wordt gevormd door onze persoonlijke intenties, maar ook door de mensen om ons heen.

Bij het bestuderen waarom mensen ervoor kiezen wel of niet te bewegen, richten wetenschappers zich vaak en begrijpelijk op individuele psychologie en situaties. Maar in toenemende mate, zijn bewegingswetenschappers ook op zoek naar bredere factoren die een invloed kunnen hebben, zoals onze sociale relaties of je single bent, getrouwd, kinderloos of in vaste dienst. Dit zal mogelijk bewegingsgedrag beïnvloeden.

De resultaten van eerdere studies over dit onderwerp zijn afwisselend voorspelbaar en verrassend geweest. Alleenstaande mannen en vrouwen, bijvoorbeeld, bewegen over het algemeen veel meer dan getrouwde mensen, hoewel echtscheiding dat kan veranderen. Mannen bewegen doorgaans meer nadat een huwelijk eindigt; vrouwen  bewegen in die situatie vaak minder. Verder bewegen werkende mannen, zelfs die met bureau banen, meestal meer dan werkloze mannen.

Ouderschap, heeft de grootste neerwaartse kracht op de geplande trainingstijd. In een aantal studies in de afgelopen jaren, hebben wetenschappers ontdekt dat moeders van zelfs maar één kind aanzienlijk minder bewegen dan de kinderloze, misschien niet verrassend, omdat ze vaak meer lichte activiteit, zoals koken, schoonmaken uitvoeren dan kinderloze moeders. Vaders van een enkel kind bewegen vaak net zo veel als ze deden voordat ze vader werden, maar vaders van meer dan één kind laten een grote en snelle daling van hun trainingstijd zien.

Er is verrassend weinig onderzoek, hoe het huwelijk van invloed is op bewegingsoefening in de jaren nadat de kinderen zijn gegroeid, en in het bijzonder de vraag of en hoe veranderingen in het  trainingsschema van de ene echtgenoot van invloed is op de andere echtgenoot.

Dus, voor de nieuwe studie, die kort geleden werd gepresenteerd op een wetenschappelijke bijeenkomst van de American Heart Association in Baltimore, hebben onderzoekers van de Johns Hopkins University en andere instellingen  gegevens uit het grootschalige “Atherosclerosis Risk in Communities Study” bekeken, die antwoorden omvat uit gezondheids gerelateerde vragenlijsten van duizenden middelbare leeftijd Amerikaanse volwassenen. Het merendeel van de deelnemers antwoordde de vragenlijsten meerdere keren, te beginnen in de late jaren 1980.

De onderzoekers keken naar bewegingsgegevens van 3261 gezonde, middelbare leeftijd, echtparen met een gemiddelde leeftijd van ongeveer 55, die elk ten minste twee keer de vragenlijsten had ingevuld, met ongeveer zes jaar tussen hun antwoorden.

Als benchmark, richten de onderzoekers zich op de vraag of, op basis van eerste vragenlijst, iedere man of vrouw aan de bewegings aanbeveling had voldaan ter verbetering van de gezondheid, wat neerkomt op tenminste 30 minuten matige lichaamsbeweging minstens vijf keer per week. (Deze echtparen bestond uit een man en een vrouw.)

Vervolgens bepaalden de wetenschappers of één van de echtgenoten zijn of haar lichaamsbeweging tussen vragenlijsten had veranderd, en of de oefeningen van het paar meer op elkaar ging lijken of juist meer verschilde in die jaren.  Wat ze vonden was dat beweging van de oudere echtparen ‘neiging had om opvallend gelijk te worden op dit punt in hun leven.

Als een vrouw aan de standaard aanbeveling voldeed voor de oefening tijdens haar eerste vragenlijst en haar man niet, was er bij ongewijzigd gedrag van de vrouw zes jaar later 70 procent meer kans dat de man zou voldoen aan die aanbevelingen dan mannen van wie de echtgenoten niet veel bewegingsoefeningen deden.

Evenzo, wanneer een man voldeed aan de aanbevelingen tijdens zijn eerste vragenlijst en zijn vrouw niet, was er voor haar een paar jaar later ongeveer 40 procent meer kans om te voldoen aan die aanbevelingen dan vrouwen van wie de mannen zittend waren en bleven.

Minder bemoedigend is het indien een echtgenoot het rustiger aandeed of  lichaamsbeweging schuwt  tijdens de jaren tussen vragenlijsten, zijn of haar echtgenoot meestal dit gedrag volgt.

De implicatie, zegt Laura Cobb, een afgestudeerde student aan de Johns Hopkins die de studie leidde, is dat in het beweeggedrag “echtgenoten een bovenmaatse rol kan spelen” tijdens de middelbare leeftijd.

Natuurlijk, de studie is gebaseerd op zelf-gerapporteerde, toekomstgerichte informatie, zegt ze, en dus ze “niet kan bewijzen” dat een echtgenoot de lichaamsbeweging van de ander rechtstreeks beïnvloedt. “Het is ook mogelijk,” zegt ze, “dat andere gedeelde leefstijlfactoren,” zoals pensionering of een verhuizing naar een nieuwe wijk, van invloed zijn.

Maar de keurige afstemming tussen de workout van één echtgenoot van middelbare leeftijd en, na een paar jaar, de ander doet vermoeden, dat om je echtgenoot te inspireren om meer te bewegen, je waarschijnlijk moet beginnen met het opvoeren van je eigen routine. En als je hoopt om dat regime in de toekomst te behouden, sluit een FIT pact met je echtgenoot. Anders kan het verleidelijk zijn om ook op de bank te gaan zitten.

Vertaald en overgenomen uit : http://well.blogs.nytimes.com/2015/03/18/how-to-get-your-spouse-to-exercise/